Diagnose en hulp bipolaire stoornis
Omgaan met de diagnose: wat nu?
Er kunnen jaren overheen gaan vooraleer de diagnose van bipolaire stoornis wordt gesteld. Bij een depressie is het duidelijk en loopt men snel naar de dokter, maar bij een (hypo)manie gebeurt dat veel minder. Het kan dus een opluchting betekenen als je de diagnose hoort, eindelijk is er een verklaring voor wat je overkomt. Maar tegelijk is het slikken, want je kunt wel ‘herstellen’ maar nooit helemaal genezen van deze chronische aandoening. Het is ook normaal dat er heel wat vragen in je opkomen over wat dit voor de rest van je leven zal betekenen. De stoornis gaat namelijk vaak gepaard met ziekteverzuim, verlies van werk of (gedeeltelijke) arbeidsongeschiktheid. De ziekte kan ook je relatie en je omgang met vrienden onder druk zetten.
Het goede nieuws is wel dat je nu een goede behandeling kan krijgen en de symptomen zullen afnemen of verdwijnen. Het lijdt geen twijfel dat daardoor je levenskwaliteit aanzienlijk zal verbeteren. Maar alert blijven is de boodschap. Ook al ben je symptoomvrij, (hypo-)manische en/of depressieve episodes blijven op de loer liggen.
Interessant is om na te gaan welke de oorzaken, uitlokkende situaties en gebeurtenissen zijn en de samenhang daarvan bij de individuele problematiek om zo preventief te kunnen optreden.
Een unipolaire depressie kan eenmalig voorkomen of chronisch worden. Zie verder onder soorten depressie.
Waar vind ik de juiste hulp?
Je huisarts is, na je partner, familie en vrienden (of misschien zelfs al eerder, als je er echt met niemand over kunt praten) je belangrijkste vertrouwenspersoon. Indien nodig zal zij/hij je doorverwijzen naar een psycholoog, een psychiater, een psychotherapeut of een instelling. Je kunt ook altijd terecht bij een Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg (CGG), waar een heel team klaar staat om je te helpen.
Naast de centra voor geestelijke gezondheidszorg, heb je ook psychiatrische ziekenhuizen en de PAAZ (Psychiatrische Afdeling van een Algemeen Ziekenhuis).
Om je weg te vinden in het grote zorgaanbod kan je volgende sites gebruiken:
Psycho-educatie
Psycho-educatie is een belangrijke pijler in het herstel. Want door de aandoening beter te begrijpen en te doorgronden, door de triggers te leren herkennen en te leren hoe je die kunt vermijden of er beter mee om te gaan, kan je de ziekte beter managen. Een beter begrip van de ziekte zorgt ook voor een betere acceptatie ervan, inclusief de behandeling en de medicatie. Tegelijk helpt psycho-educatie ook de omgeving (partner, kinderen, ouders, vriend …) om de aandoening beter te begrijpen en er vervolgens meer adequaat op te reageren. Het is dus aangewezen dat de patiënt dit samen met zijn partner of andere naaste volgt.
Groepseducatie wordt doorgaans aangeboden door de ggz-voorziening waar de patiënt verblijft. Indien dit niet het geval is, kan je daar zeker naar vragen.
In de acute fase verloopt de psycho-educatie doorgaans op individuele basis, omdat deelname aan een groep op dat moment niet haalbaar is.